ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಸತ್ಯಾಂಶ

ಎಲ್ಲ ವರ್ಗದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಹೆಚ್ಚು ಅಸಾಹಾಯಕ.ಮಕ್ಕಳ ಶೋಷಣೆ ಮತ್ತು ದುರ್ಬಳಕೆಯ ಬಗೆಗಿನ  ಕೆಲವುಮಿಥ್ಯೆಗಳು ಹೀಗಿವೆ

1. ಮಿಥ್ಯೆ:   ಮಕ್ಕಳು ಯಾವಾಗಲೂ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಶೋಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗಿಲ್ಲ . ಸಮಾಜ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವುದು.
• ಸತ್ಯ:  ನಿಜ . ನಾವು  ನಮ್ಮ  ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿಯೋ ಏನೋ ತಪ್ಪಿಹೋಗಿದೆ.  ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬಾಲಕಾರ್ಮಿಕರು ಇದ್ದಾರೆ.   ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಲೈಂಗಿಕ ದುರ್ಬಳಕೆಗೆ ಒಳಗಾದ ಮಕ್ಕಳಿದ್ದಾರೆ. ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿನ ಪ್ರಮಾಣ ೦-೬ ವಯೋಮಾನದಲ್ಲಿ  ಅತಿ ಕನಿಷ್ಟ ವಾಗಿದೆ. ಇದು ಹೆಣ್ಣುಮಗುವಿನ ಬದುಕೆ ಅಪಾಯದಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು. ಕೊನೆಗೆ ಅತಿಚಿಕ್ಕ ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವನ್ನೂ ಕೂಡಾ ಮಾರುವರು ಇಲ್ಲವೇ ಕೊಂದು ಹಾಕುವರು.
• ಮಕ್ಕಳ ವಿರುದ್ಧದ ಅಪರಾಧ ದಾಖಲಾತಿಯು ಅತಿ ದಾರುಣ ಕಥೆಹೇಳುತ್ತದೆ. ಸರ್ಕಾರಿ ದಾಖಲಾತಿಯ ಪ್ರಕಾರವೇ ಮಕ್ಕಳ ವಿರುದ್ಧದ ಅಪರಾಧಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯು  ೧೧.೧% ರಷ್ಟು ೨೦೦೨ ಮತ್ತು ೨೦೦೩ರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ. ವರದಿಯಾಗದ ಘಟನೆಗಳೂ ಅನೇಕ
2. ಮಿಥ್ಯೆ:     ಮನೆಯು  ಅತಿ ಸುರಕ್ಷಿತ ಸ್ವರ್ಗ.
• ಸತ್ಯ:    ಮನೆಯಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳ ದುರ್ಬಳಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣವು ಈ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.   ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅವರ ತಾಯಿತಂದೆಯರ ಖಾಸಗಿ ಆಸ್ತಿ ಎಂದುಕೊಂಡು ಅವರನ್ನು ಹೇಗೆ ಬೇಕಾದರೆ ಹಾಗೆ  (ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದರ್ಬಳಕೆ) ಬಳಸುವರು.
• ತಂದೆಯಂದಿರೇ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳನ್ನು  ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ, ಅಪರಿಚಿತರಿಗೆ ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಮಾರುವುದಕ್ಕೆ ನಾವು ದಿನನಿತ್ಯ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಾಗಿದ್ದೇವೆ. ಲೈಂಗಿಕ ದುರ್ಬಳಕೆಯ ಅಧ್ಯಯನವು, ನಿಷಿದ್ಧ ಸಂಭೋಗವು ಅತಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ದುರ್ಬಳಕೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿದೆ. ಅನೇಕ ಸಲ ತಂದೇಯೇ ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮಾಡಿದ ವರದಿಗಳು ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ವರದಿಯಾಗಿವೆ ಅಲ್ಲದೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಸಾಬಿತಾಗಿವೆ. ಹೆಣ್ಣು ಶಿಶು ಹತ್ಯೆ , ಅಂದರೆ  ನವಜಾತ ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವುದು, ಮೂಢ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಮಗುವಿನ ಬಲಿ, ಹೆಣ್ಣು ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಬಿಡುವ ಪದ್ದತಿ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಬಿಡುವುದು ,ದೇವದಾಸಿ ಮತ್ತು ಜೋಗಿನಿ ಪದ್ದತಿ ಭಾರತದ ಅನೇಕ ಕಡೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ.   ಇವೆಲ್ಲ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಕೆಲ ಉದಾಹರಣೆಗಳು. ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗಿಗೆ ಬೇಗ ಮದುವೆ ಮಾಡುವುದು ಅವರ ಮೆಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಅಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಹೊಣೆ ಕಳೆದು ಕೊಳ್ಳಲು , ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ  ಬೆಳಸುವ , ಕಾಪಾಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವರ್ಗಾಯಿಸುವ ಕ್ರಮವಾಗಿದೆ. ಅದರಿಂದ  ತಮ್ಮ ಮಗಳಿಗೆ ಆಗುವ  ಅನಾರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ಆಘಾತವನ್ನು ಗಣನೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಇವುಗಳು ಅತಿ ವಿರಳ ಘಟನೆಗಳಾದರೆ ಮಗುವನ್ನು  ಕರುಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹೊಡೆಯುವುದು  ಎಲ್ಲ  ಮನೆಗಳಲ್ಲಿನ ಸಮಾನ್ಯ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿದೆ. ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡುವದು ಬಡವ ,ಮತ್ತು ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬ ಗಳೆರಡರಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡು ಬರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಆಚರಣೆ. ಅದರಿಂದ ಮಕ್ಕಳ ವರ್ತನೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಮೊದಲಾಗತ್ತವೆ, ವಿಶೆಷವಾಗಿ ಖಿನ್ನತೆಯು ಮಕ್ಕಳನ್ನು  ಕಾಡುವುದು
3. ಮಿಥ್ಯೆ:    ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಚಿಂತೆ ಮಾಡ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವುದೇ ರಕ್ಷಣೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ
• ಸತ್ಯ:    ಗಂಡು ಮಗವೂ ಕೂಡಾ ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವಿನಂತೆ  ದೈಹಿಕ, ಭಾವನಾತ್ಮಕ ದುರ್ಬಳಕೆಗೆ ಗುರಿಯಾಗುವುದು. ಹೆಣ್ಣು ಮಗುವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ  ತನ್ನ ಕೆಳ ಸ್ಥರದಿಂದಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ದುರ್ಬಲಳು.   ಗಂಡು ಮಗುವು  ಮನೆಯಲ್ಲಿ,  ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ದೈಹಿಕ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ  ಒಳಗಾಗುವುದು ಹೆಚ್ಚು. ಅನೇಕರನ್ನು ಕೂಲಿ  ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು  ಕಳಹಿಸುವರು. ಅವರು ಲೈಂಗಿಕ ದುರ್ಬಳಕೆಗೆ ಗುರಿಯಾಗುವರು
4. ಮಿಥ್ಯೆ:     ಇದು ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ / ಊರಿನಲ್ಲಿ ನೆಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ.
• ಸತ್ಯ:   ನಾವು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಮಗುವಿನ ದುರ್ಬಳಕೆ  ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಯೋ ನಡೆಯುವುದು  ಎಂದು ನಂಬುತ್ತೇವೆ- ನಮ್ಮ ಮನೆ , ನಮ್ಮಶಾಲೆ, ನಮ್ಮ ಊರು , ನಮ್ಮ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ.   ಇದು ಬೇರೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಬಾಧಿಸುತ್ತದೆ , ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಲ್ಲ, ಇದು ಬಡವರಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಮಿಕರಲ್ಲಿ, ನಿರುದ್ಯೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ, ಅನಕ್ಷರಸ್ಥ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸೀಮಿತ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವೆವು. ಇದು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಸಮಸ್ಯೆ ಮಾತ್ರ ,   ಇದು ನಗರ , ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಇದೆ , ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ.  ಆದರೆ ವಾಸ್ತವವು ಈ ನಂಬಿಕೆಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ದುರ್ಬಳಕೆಗೆ ಗುರಿಯಾದ ಮಕ್ಕಳು ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಇದ್ದು, ನಮ್ಮ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು ಸಹಾಯದ ಅಗತ್ಯ ಅವರಿಗಿದೆ.
5. ಮಿಥ್ಯೆ:    ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡುವವರು ಮಾನಸಿಕ ರೋಗಿಗಳು (ಸೈಕೋ ಪಾಥ್)
• ಸತ್ಯ:  :  ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡುವವರು  ಜನ ಪ್ರಿಯ ನಂಬಿಕೆಯಂತೆ ಮನೋರೋಗಿಗಳಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಹಜತೆ ಮತ್ತು ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಿಂದ ಎದ್ದು ಕಾತ್ತಾರೆ.    ಮಗುವನ್ನು ಲೈಂಗಿಕ ದುರ್ಬಳಕೆ ಮಾಡುವವರು ತಮ್ಮ ಕೃತ್ಯಯನ್ನು ವಿಭಿನ್ನ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ಸಮರ್ಥಸಿಕೊಳ್ಳುವರು.  ಬಹಳ ಜನ ಆ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ  ಪರಿಚಯದವರು ಮತ್ತು ಹತ್ತಿರದವರು. ಅವರ ಮೇಲಿರುವ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನೇ ಆಯುಧವಾಗಿ ಬಳಸುವರು

ಮೂಲ: ಪೋರ್ಟಲ್ ತಂಡ